မဟာကပၸိနမင္းႏွင့္အေနာဇာမိဖုရားတုိ႔ အေၾကာင္း ဖတ္မၾကည့္ရေသးခင္ စာဖတ္သူကုိ အရင္းေမးစရာေလး ရွိတယ္။ သင္တုိ႔ဘဝမွာ 'ခ်မ္းသာေပစြတကား ၊ခ်မ္းသာေပစြတကား၊ ခ်မ္းသာေပစြတကား'ဟု စိတ္ပါလက္ပါ က်ဴးရင့္ဖူးပါသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ စာဖတ္သူမွာ 'အေပ်ာ္ဆုံးေန႕ ၊ အေပ်ာ္ဆုံးရက္၊ အေပ်ာ္ဆုံးလေတြမ်ား ရွိဘူးပါသလား' ၊ အင္း... ေသာက၊ ဗ်ာပါဒေတြထဲက စဥ္စားၿပီး ေျဖမယ္ဆုိရင္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ႀကီးမဟုတ္ေတာင္ အေပ်ာ္ဆုံးေန႕ေတြေတာ့ ရွိဖူးတယ္လုိ႔ ေျဖရၾကမွာပါ။
ဥပမာ... စာေမးပြဲ ေဂဇက္ထြက္လုိ႔ ေအာင္တယ္လုိ႔ ၾကားသိရတဲ့အခါ၊ ရည္စားဦးဆီက "ခ်စ္ပါတယ္လုိ႔" အေျဖစကား ရတဲ့အခါ၊ ေနာက္ၿပီး အလုပ္စဝင္ခါက ပထဆုံး ေပး Cheque ရလာတဲ့အခါ၊ ရွားရွားပါးပါး အဆစ္ထည့္လုိက္ရင္ သိန္းထီေပါက္တဲ့အခါမွာ ေပ်ာ္ၾကမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
မဟာကပၸိနမေထရ္ကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားပါပဲ။
ေအးေအးေဆးေဆး တိတ္ဆိတ္ေသာေန႔အခါ ၊ တိတ္ဆိတ္ေသာ ညအခါမွာ...
" အေဟာ သုခံ... ခ်မ္းသာေပစြ၊ အေဟာသုခံ -ခ်မ္းသာေပစြ၊ အေဟာသုခံ ခ်မ္းသာေပစြ" ရယ္လုိ႔ မၾကာခဏက်ဴးရင့္ပါသတဲ့။
မဟာကပၸိနမေထရ္ဟာ ဘာေတြကုိ မ်ား သေဘာက်လုိ႔ ၊ ခ်မ္းသာေပစြတကားလုိ႔ က်ဴးရင့္ပါသလဲ၊ သူလုိ႔ငါလုိ ေလာကီစည္းစိမ္မ်ား ျပည့္စုံလုိ႕လား...။
ဒီလုိရဟန္းႀကီး တစ္ပါးတည္း ၊ "ခ်မ္းသာလုိက္တာလုိ႔" မၾကားခဏ ရြတ္ဆုိေနတာ လူ႔ဘဝ မင္းစည္းစိမ္ေတြကို သတိရလုိ႔ ေရြးရြတ္ေနတာျဖစ္မယ္ဆုိၿပီး ျမင္၊ၾကားရတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားက တီးတုိေျပားဆုိကာ ျမတ္စြာဘုရာ အားေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက "မင္းစည္းစိမ္းကုိ သတိရလုိ႔ မဟုတ္ဘူး ခ်စ္သားတုိ႔" ဟုဆုိကာ မဟာကပၸိနနဲ႔အေနာ္ဇာတုိ႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကုိ ျပန္လည္ေဟာျပပါေတာ့တယ္။
အတိတ္ဘဝ- ၁)
ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရာလက္ထက္ေတာ္က ကပၸိနေလာင္းဟာ ျမတ္စြာဘုရားထံ တရားနာလာရင္း သာသနာေတာ္ကုိ ၾကည္ညဳိလြန္းလုိ႔ ၊အလွူဒါနေပးလွူကာ " တပည့္ေတာ္သည္ သာသနာေတာ္ကုိ ၾကည္ညဳိသဒၶါျဖင့္ရဟန္းျပကာ မဂ္၊ဖုိလ္နိဗၺာန္ရရပါလုိ၏"ဟု ဆုေတာင္းလုိက္တယ္။ ဒကာေတာ္ ေတာင္းတဲ့ ဆုဟာ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္မွာ ျပည့္ပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေပးလုိက္ပတယ္။
ထုိအမ်ဳိးေကာင္းသား စုေတၿပီးေနာက္ နတ္ျပည္၊ လူျပည္တုိ႔မွာ ေကာင္းစြာက်င္လည္ရၿပီး၊
တစ္ခုေသာဘဝ၌ ဗာရာဏသီျပည္အနီး ယက္ကန္းသည္ရြာမွာ လူႀကီးတစ္ေယာက္လာျဖစ္တယ္။ ရြာကအိမ္ ေခ်ေထာင္ေက်ာ္ရွိတယ္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ပေစၥကဗုဒၶါ တစ္ေထာင္တုိ႔ဟာ ေႏြး၊ေဆာင္းတုိ႔မွာ ဟိမဝႏၲာတြင္ သတင္းသုံးၿပီး မုိးေလးလတြင္ ေက်းရြာဇနပုဒ္တုိ႔မွာ သီတင္းသုံးေလ့ရွိတယ္။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ ပေစၥကဗုဒၶါရွစ္ပါးက ေက်ာင္းေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ ျပည္ရွင္မင္းထံ လာေရာက္အလွူခံတယ္။ မင္းႀကီးကလည္း တုိင္းေရးျပည္ေရး မအားေသးလုိ႔ ေနာက္မွပဲ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ၾကည့္ေဆာင္ရြက္
ေပးပါမယ္လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလုိက္တယ္။ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားနန္းေတာ္က အျပန္ခရီးလမ္းမွာ ယက္ကန္းသည္ရြာက လူႀကီးကေတာ္နဲ႔ လမ္းမွာ ဆုံေတြ႕လုိ႔ ရုိေသစြာ ဖူးေမွ်ာ္ကေတာ့ၿပီး ယက္ကန္းသည္ ရြာမွာ ဆြမ္းခံၾကြဖုိ႔ ပင့္ဖိတ္လုိက္တယ္။ ရြာလူႀကီးကေတာ္လည္း ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားက ပင့္ဖိတ္ခ်က္ကုိ လက္ခံလုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္။ ရြားသူရြားသားမ်ားကလည္း ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား ၾကြလာ မယ္ဆုိေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ရြာလည္မွာအလွဴမ႑ပ္ႀကီးေဆာက္လုိက္တယ္။ မိုးေလးလမွာ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား သီတင္းသုံးဖုိ႔ တစ္အိမ္တစ္ေက်ာင္းစီျဖင့္ ဆြမ္းကြမ္းမ်ားကုိ တာဝန္ယူၾကတယ္။ ဝါကြ်တ္လုိ႔ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ာ ဟိမဝႏၲာျပန္ၾကြသြားေတာ့လည္း အသျပာတစ္ေထာင္နဲ႔ တစ္ေထာင္တန္သကၤန္းမ်ား ကုိလည္း လွူလုိက္ ျပန္တယ္။
ထုိယက္ကန္းသည္ရြာမွ လူမ်ားေသလြန္တဲ့အခါ တာဝတႎသာနတ္ျပည္မွာ အဖြဲ႕လုိက္ နတ္သာ၊ နတ္သမီးေတြ သြားျဖစ္ၾကတယ္။
အတိတ္ ၂)
နတ္ျပည္က စုေတၿပီး ကႆပျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္မွာ ကပၸိနေလာင္းက သူေဌးအိမ္တအိမ္နဲ႔ အေနာဇာက သူေဌးအိမ္တစ္အိမ္မွာ သား၊သမီးေတြ သြားျဖစ္ၾကတယ္။ ေရွးကုသုိလ္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ေရစက္ျပန္ဆုံးၾကၿပီး အိမ္ေထာင္က်ျပန္တယ္။ တစ္ေန႔ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ျမတ္စြာဘုရားထံ တရားသြားနာတယ္။ တရားပြဲၿပီးမွာ မုိးေတြရြာလုိ႔ ကပၸိနေလာင္းနဲ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း
ေဆာက္ဖုိ႔အၾကံျဖစ္လာတယ္။ အားလုံးစုေပါင္း ေက်ာင္းေဆာက္လွဴၾကတယ္။ ေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲမွာေတာ့ ၇-ရက္၊၇-လီေကြ်းေမြး ဧည့္ခံ တည္ခင္းၿပီး၊ ရဟႏၲာခုနစ္ေသာင္းအတြက္ သကၤန္မ်ားကုိလွူဒါန္းဖုိ႔ စီစဥ္ၾကတယ္။ ထုိသကၤန္းကပ္လွူပြဲတြင္ ကပၸိနေလာင္း ကေတာ္ကေတာ့ ထူးထူးျခားျခား အေနာ္ဇာပန္းကုိ သကၤန္းအျဖစ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ကုိယ္တုိင္ယက္လုပ္ကာ လွူဒါန္းလုိက္တယ္။ ဤေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဘဝတုိင္းမွာ အေနာ္ေဇာပန္းကဲ့လုိ႔ အေရာင္အဆင္း ဝါဝင္းတင့္တယ္ရပါလို၏လုိ႔ ဆုေတာင္းလုိက္တယ္။
ဤဘဝမွ စုေတေသာ္ ကပၸိနတုိ႔တစ္ဖြဲ႕လုံး နတ္ျပည္ကုိေရာက္ၾကရတယ္။
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္မွာေတာ့ ကပၸိနေလာင္းက ကုကၠဳဋဝတီျပည္မွာ မင္းသားေလးျဖစ္လာၿပီး၊ အေနာ္ဇာကလည္း မဒၵတုိင္းမွာ ေရႊမင္းသမီးေလးျဖစ္လာတယ္။ သူမ အေရာင္ကလည္း အေနဇာပန္းကဲ့သုိ႔ ဝါဝင္းလုိ႔ အေနာ္ဇာလုိ႔ပဲ နာမည္ေပးလုိက္တယ္။
ေရွးပါရမီးကုသုိလ္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ လက္ထက္ထိမ္းျမားၾကၿပီး ကုကၠဳဋျပည့္ ရွင္းမင္းတရားႀကီးျဖစ္လာတယ္။ ေရွးကုသုိလ္အတူျပဳခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားမွာလည္း ထုိျပည္တြင္ မင္းႀကီးႏွင့္အတူ မူးမတ္မ်ားလာျဖစ္ၾကတယ္။
ေရွးကုသုိလ္ေၾကာင့္ နန္တြင္းမွာ အစစအရာရာျပည့္စုံေသာ္လည္း မင္းႀကီးမွာ တစ္ခုခုလုိေနသလုိခံစားရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရတနာသုံးပါနဲ႔ ကင္းကြာေနရျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မင္းႀကီးမွာ ရတနာသုံးပါသတင္းကုိ အျမဲတမ္းနားစြန္႔ေနတယ္။ အခါအားေလွ်ာ္စြာ အနီးနား တုိင္းျပည္မ်ားကုိ ျမင္းစီးသူရဲမ်ားလႊတ္၍ ၊ ရတနာသုံးပါကို စုံစမ္းခုိင္းတယ္။
တစ္ေန႔သ၌ မဟာကပၸိနမင္းႀကီးဟာ သုပတၱျမင္းႀကီးကုိ စီးလွ်က္ အမတ္အေပါင္းတစ္ေထာင္ျခံရံကာ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ကုိလွည့္လယ္စဥ္ အေဝးမွ လာေသာကုန္သည္မ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံၾကတယ္။ ကုန္းသည္မ်ားက မင္းႀကီးမွန္းသိ၍ အရုိအေသးမ်ားေပးၾကတယ္။ ထုိေနာက္မင္းႀကီးက
မင္းႀကီး... 'မင္းတုိ႔ ဘယ္အရပ္ကလာၾကတာလဲ'
ကုန္သည္... 'သာဝတၳိကပါ မင္းႀကီး'
မင္းႀကီး...'သာဝတၳိျပည္မွာ ဘားမ်ာ ထူးထူးျခားျခားရွိသလဲ'
ကုန္သည္...'မွန္ပါ့ သစၥာေလးပါကုိ သိျမင္တဲ့ ေဂါတမျမတ္စြားဘုရား ပြင္ေပၚေနေၾကာင္းပါ'
မင္းႀကီးလည္း ေတာင္းတေနေသာ "ဗုဒၶ" ဟူေသာ အသံၾကားရလုိ႔ အားရဝမ္းသာျဖစ္ကာ တစ္ခဏမွ သတိလစ္သြားတယ္။ ထုိေနာက္တစ္ဖန္မင္းႀကီးက
မင္းႀကီး.. ေနာက္ေကာ ဘာသတင္းမ်ားထူးေသးလဲ။
ကုန္သည္... မွန္လွပါ ဗုဒၶ၏ တရားဓမၼမ်ားကလည္း အထူးၾကည္ညုိဖြယ္ပါဘုရား၊ တရားရတနာလည္း သာဝတၳိမွာ ေပၚထြန္းေနပါၿပီးမင္ႀကီး။
ဓမၼဆုိတဲ့ စကားကုိ ၾကားရလုိ႔လည္း ပီတိသုချဖစ္ကာ သတိလစ္သြားျပန္တယ္ ခဏၾကာမွ
မင္းႀကီး... ေနာက္ေကာ ဘာထူးေသးလဲလုိ႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္။
ကုန္သည္... ဗုဒၶ၏ပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ားကလည္း ထူးထူးျခားျခား ၾကည္ညုိဖြယ္ရာပါဘုရား၊ သံဃာရတနာလည္း ေပၚထြန္းေနပါတယ္ဘုရား။
မင္းႀကီး သံဃာအဆုိတဲ့အသံၾကားရလုိ႔ တတိယအႀကိမ္ ပီတီအဟုန္ေၾကာင့္ ေမ့ေလ်ာ့သြားျပန္တယ္။ မင္းႀကီးသတိျပန္ဝင္လာေတာ့မွ..
မင္းႀကီး.. ဗုဒၶရွိရာအရပ္ကို ဘယ္လုိသြားရမလဲ ကုန္သည္တုိ႔
ကုန္သည္.. မင္းႀကီး ဗုဒၶထံသြားမယ္ဆုိရင္ လမ္းမွာ ျမစ္ႀကီးသုံးတန္ျဖတ္ရပါလိမ့္မယ္ဘုရား။
ထုိစကားကုိၾကားေတာ့ မင္းႀကီးက..."အိမ္း ဘယ္လုိ႔ပင္ ေရေတြ၊ကုန္းေတြ ကာဆီးပါေစ ဗုဒၶထံကုိေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္၊ ၊ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊သံဃဆုိတဲ့မဂၤလာသတင္းပါးလုိ႔ မင္းတုိ႔အတြင္ ဆုေတာ္ေငြသုံသိန္း၊ ၿပီးေတာ့ ငါ၏ မိဖုရားထံလည္း သြားေရာက္ သတင္းပုိ႕ၾကဦးေနာ္" ဟု မွာၾကားလုိက္တယ္။
မင္းႀကီးလည္း အမတ္တစ္ေထာင္ႏွင့္ဗုဒၶရွိရာ သာဝတၳိကို ျမင္းကုိယ္စီနဲ႔ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားကလည္း မဟာကပၸိနမင္းႏွင့္အမတ္တစ္ေထာင္တုိ႔ လာေရာက္မည္ဆုိတာ ႀကုိတင္သိလုိ္႔ ယူဇနာ ၁၂၀ ကြာေဝးေသာ စႏၵဘာဂါျမစ္ကမ္းနဖူး ေညာင္ပင္ရင္းမွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္
ေျခာက္သြယ္လြတ္ခါ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူတယ္။
လမ္းခရီးတြင္ ရတနာျမတ္သုံးပါ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ အာရုံျပဳကာသြားသျဖင့္ ျမစ္ႀကီးသုံးစင္းကုိ ကူးျဖတ္ရာ ေလွေဖာင္ရွားစရာလုိပဲ ျမင္းစီးၿပီးကူးသြားရာ စီးျမင္းတစ္ေထာင္တုိ႕ဟာ ေရးနစ္ျမုပ္ျခင္းမရွိပဲ ခြါအဖ်ားမွာသာ ေရစြတ္ရုံသာ၊ စြတ္စုိတယ္။
မင္းႀကီးလည္း စႏၵဘာဂါျမစ္ကမ္းေရာက္ေသာအခါ ပေညာင္ပင္ေအာင္ဝယ္ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္
ျဖင့္တင့္တယ္စြာ ထုိင္ေနေသာ ျမတ္စြာဘုးရားကုိ အားရပါးရ ဝမ္းပန္းတသာ ဖူးေတြ႕လုိက္ရတယ္။
ျမတ္စြားဘုရားရဲ႕ တရားေဒသနာအဆုံးမွာေတာ့ မင္းႀကီးႏွင့္တကြ အမတ္တစ္ေထာင္
ေသာတာပန္းေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ထုိ႔ေနာက္ ရဟန္းအျဖစ္ကုိ ေတာင္းခံၾကေသာ မင္းႀကီးႏွင့္အမတ္အားလုံးကုိ ျမတ္စြာဘုရားက ဧဟိ ဘိကၡဳ ေခၚေတာ္မူလုိ႔ ေရွးကုသုိလ္ကံ အဟုန္ေၾကာင့္ ခ်က္ျခင္းလူအသြင္ ေပ်ာက္ကာ ပရိကၡရာရွစ္ပါးႏွင့္တကြ ရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္သြားၾကတယ္။
အေနာဇာမိဖုရား..
ကုကၠဳွဋျပည္မွာ ကုန္သည္မ်ားကလည္း မင္းႀကီးမွာၾကားထားသည့္အတုိင္း အေနဇာမိဖုရားထံသုိ႔ မဂၤလာ သတင္းကုိ သြား၍ေလွ်ာက္တင္ၾကတယ္။ မိဖုရားႀကီးလည္း ရတနာသုံးပါး ေလာကမွာ ပြင့္ေပၚေၾကာင္း ၾကားသိရလုိ႔ ဝမ္းေျမာက္၊ဝမ္းသာ ပီတိျဖာလုိ႔ ကုန္သည္မ်ားအာ အသျပာသုံးသိန္း ဆုေတာ္ေငြအျဖစ္
ေပးလုိက္တယ္။
ထုိ႔ေနာက္ မိဖုရားက " မင္းႀကီးႏွင့္အမတ္တစ္ေထာင္တုိ႔ ထီးနန္းကုိ စြန္႔ၿပီး ဗုဒၶထံသြားၾကၿပီ၊ငါတုိ႔ေကာ ဘာလုပ္ၾကမလဲ"ဟု တုိင္ပင္လုိက္တဲ့အခါ မႈးမတ္ကေတာ္မ်ားက...
" အရွင္ မိဖုရား... သူးမ်ားေထြးထားခဲ့ေသာ တံေတြးေပါက္ကုိ ကြ်န္မတုိ႔ ေကာက္၍ မမ်ုိလုိေတာ့ပါ" ဟုေလွ်ာက္တင္ကာ အားလုံစိတ္တူ ကုိယ္တူ ဗုဒၶထံကုိ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ လမ္းမွာ
ေက်ာ္ျဖတ္ရတဲ့ ျမစ္ႀကီး သုံးစင္းကုိလည္း ရတနာသုံးပါ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ အခက္အခဲမရွိ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ဗုဒၶထံေရာက္သြားၾကတယ္။ ဗုဒၶသည္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မိဖုရားနဲ႔မူးမတ္ကေတာ္တုိ႔ သူတုိ႔လင္ေယာက်္ား မ်ား ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ရုတ္တရက္ မဖူးေတြႏုိင္ေအာင္ တန္ခိုးျဖင့္ အဓိဌာန္ထားတယ္။
အေနာ္ဇာမိဖုရားတုိ႔အုပ္စု ဘုရားကုိဖူးေတြ႕ၿပီးေနာက္ " အရွင္ဘုရား၊ မဟာကပၸိနမင္းႀကီး ဒီကုိ ေရာက္လာပါသလား" ဟုေမးေလွ်ာက္ေတာ့။ ဗုဒၶက စကားပရိယာယ္ျဖင့္ ၊ ေခတၱအနားယူပါဦးဟု ဆုိကာ တရားစကားေဟာၾကားလုိ႔ မိဖုရားႏွင့္တကြ၊မူမတ္ကေတာ္မ်ား ေသာတာပန္တည္သြားၾကတယ္။ မင္းႀကီးႏွင့္အမတ္တစ္ေထာင္တုိ႔ကေတာ့ ရဟႏၲာမ်ားျဖစ္သြားၾကတယ္။ ထုိအခါက်မွ တန္ခုိးျဖင့္ကြယ္ထားေသာ မင္းႀကီးွႏွင့္းမူမတ္ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ဖူးေတြၾကရေတာ့တယ္။
အေနာ္ဇာမိဖုရားႏွင္မူးမတ္ကေတာ္တုိ႔လည္း သာသနာမွာ ရဟန္းျပဳလုိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားလုိ႔ သာဝတၳိကုိ ေခၚေဆာင္ကာ ရဟန္းမမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး မ်ားမၾကားမီမွာပဲ ရဟႏၲာမ်ားျဖစ္သြားၾကတယ္။
ေရွးပါရမီကုသုိလ္ေၾကာင့္ မဟာကပၸိနမင္းႀကီးႏွင့္အေနာဇာတုိ႔ဟာ ရတနာျမတ္သုံးပါ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေလာကမွာ အေပ်ာ္းဆုံးလူ၊ အခ်မ္းသားဆုံးလူ၊ ဘဝအဓိပၸါယ္ရွိေသာလူမ်ား
ျဖစ္သြားၾကတယ္။
ရဟန္းဘဝရဲ႕အဓိပၸါယ္ကုိ ေက်းနပ္အားရေတာ္မူလုိ႔ မဟာကပၸိန မေထရ္ဟာ " အေဟာ သုခံ ခ်မ္းသာ ေလစြတကား" ဟု က်ဴးရင့္ေတာ္မူျခင္းျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းေတာ္မ်ား ေမးေလွ်ာက္ခ်က္ကုိ...
ဓမၼပီတိ သုခံ ေဟာတိ၊ ဝိပၸသေႏၷန ေစတေသာ။
အရိယပၸေဝဒိေတ ဓေမၼ၊ သဒါရမၼတိ ပ႑ိေတာ။
ခ်စ္သားရဟန္းတုိ႔ တရားအၿမဳိက္ကုိ တစ္က်ုိက္တစ္ေပါက္မွ် ေသာက္ရေသာအခါ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏။
ပညာရွိသည္ အရိယာတုိ႔သိအပ္ေသာ ေဗာဓိပကၡိယတရား၌ အျမင္ၾကည္လင္စြာျဖင့္ အျမဲမျပတ္ ေမြ႕ေလွ်ာ္ ေပ်ာ္ပုိက္ကာေနၾက၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
ဓမၼပဒ၊ မဟာကပၸိနဝတၳဳ
0 comments: