ေလာကသုံးပါး
သတၱေလာက= သက္ရွိသတၱဝါအေပါင္း။
ၾသကာသေလာက = သတၱဝါတုိ႔ တည္ေနရာဘုံဌာန။
သခၤါရေလာက = ရုပ္၊နာမ္တရားအားလုံး။
သတၱေလာကကုိ သိေတာ္မူပုံ
ယေနေခတ္မွီဖြင့္ၿဖုိးတုိးတက္ေသာေခတ္ႀကီး၌ သိပၸံပညာရွင္မ်ား ေနအေၾကာင္း၊လေၾကာင္း ၊ စၾကာဝဠာကမ႓ာႀကီးအေၾကာင္းကုိ ေခတ္မွိနည္းပညာအေထာက္အကူျဖင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိျမင္ေနၾကပါၿပီ။ လူ၊သတၱဝါတုိ႔၏ မ်ုိးရုိးဗီဇ၊ မ်ဳိးျပန႔္ပြားမႈ၊စေသာ သတၱဝါတုိ႔၏ ျဖစ္တည္မႈကုိလည္း သပၸံပညာအေထာက္အကူျဖင့္သိၾကပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ တိတိက်က်ေတာ့မဟုတ္ အခ်ိန္အခါအားေလွ်ာ္စြာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိးကား၊ ကြဲျပားျခားနာမႈမ်ဳိးကား ရွိေနေသးျပန္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္တု႔ိကား ထုိသိမႈမ်ဳိးထက္သာလြန္၍ “ ဤသူသည္ စရုိက္အမ်ုိးမ်ဳိးတြင္ မည္သည့္ စရုိက္ လြန္ကဲေနတယ္” ဟု လူပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အတြင္းစရုိက္အထိ သိပါတယ္၊ သဒၶါစေသာ ဣေႏႁႏၵငါးမ်ုိးတြင္ မည္သည့္ ဣေႁႏၵက ထက္သန္ေနသည္ကုိ လည္းေကာင္း သိေတာ္မူပါတယ္။
လူပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အတြင္းဓာတ္ခံ စရိုက္ကုိ သိေရးမွာ ဘုရားရွင္မ်ားအရာသာျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခါက ပညာအရာ ထူးခြ်န္ေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္သည္ပင္ စရုိက္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ တရားေပးလြဲဖူးပါတယ္။
မေထရ္ျမတ္ကား တပည့္ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးကုိ “ ငယ္ရြယ္သူတုိ႔မွာ ရာဂအျဖစ္မ်ားတတ္၏ ဟု ေတြးကာ အသုဘကမၼ႒ာန္း ေပးခဲ့ရာ တပည့္ရဟန္းမွာ နိမိတ္မွ်ပင္မထင္ ခရီးမေရာက္ျဖစ္ဖူးပါတယ္။ ထုိရဟန္းငယ္ကုိ ဘုရားရွင္ထံေခၚသြားၿပီး အေၾကာင္းစုံကုိ ေလွ်ာက္ထားရာ ထုိရဟန္း၏ ဓာတ္ခံကုိ ဘုရားရွင္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာအခါ အလွအပ ႀကဳိ္က္ တတ္ေသာ သေဘာကုိ ေတြ႕ရ၍ အသုဘႏွင္ မေလွ်ာ္သည္ကုိေတြ႕ရပါတယ္။
ဘုရားရွင္က ဆက္လက္ဆင္ျခင္ လုိက္ေသာအခါ ဘဝ ငါးရာတုိင္တုိင္
ေရြႊပန္းတိမ္သည္ ျဖစ္ခဲ့သည္ကုိ ျမင္ရျပန္ပါတယ္။ ထိုရဟန္းေလးဓာတ္ခံႏွင့္ကုိက္ညီမယ့္
ေရႊပဒုမၼာၾကာပန္းႀကီး ဖန္ဆင္းေပၿပီး ေလာဟိတကမၼ႒ာန္း စိးျဖန္းေစေသာအခါ မၾကာမီမွာပဲ စတုတၳဈာန္ကုိ ရခဲ့ပါတယ္။ ထုိ႔ေနာက္ ပဒုမၼာၾကာပန္း ညွဳိးႏြမ္း ရိေယာ္ပုံကုိ ဖန္းဆင္းျပေသာအခါ အနိစၥစေသာ သေဘာေပါက္ကာ ရဟႏၲာျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားရွင္၏ သတၱဝါတုိ႔ရဲ႕ ဝါသနာစရုိက္ကုိ အေျခခံက်က်သိေတာ္မူျခင္းဟာ ျမတ္စြားဘုရားရဲ႕ ၾကည္ညဳိဖြယ္ရာ ေလာကဝိဒူဂုဏ္ေတာ္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ၾသကာသေလာကကို သိေတာ္မူပုံ
ခုေခတ္သိပၸံပညာရွင္မ်ားကား ကမ႓ာေျမႀကီးႏွင့္ အလားသ႑န္တူေသာ အဂၤါၿဂဳိဟ္စေသာ လူတုိ႔ေနႏုိင္ေသာ ၿဂဳိဟ္မ်ားကုိ ရွာေဖြေတြရွိၿပီးဟုဆုိၾက၏။ တခ်ဳိ႕လည္း ေငြေၾကးအကုန္အက်ခံကာ အာကာသစခန္းသုိ႔ သြားေရာက္ေလ့လာသူမ်ားလည္း ရွိၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ယေန႔သိပၸံရွင္မ်ား သိေသာ အသိကား အကန္႔အသတ္ရွိ၏ ။
ဘုရားရွင္တုိ႔၏ ၾသကာသေလာကကုိသိပုံကား သိပၸံပညာအေထာက္အကူျဖင့္ လုိက္ၾကည့္ေနစရာမလုိ ၊ တစ္ထုိင္းတည္းျဖင့္ ၾသကာေလာကတစ္ခုလုံးကုိ သိေတာ္မူ၏။
စားေပးက်မ္းဂန္အရ.. ယခု လူတုိ႔ေနထုိင္ေသာ ေနရာကား ၊ ေတာင္ကြ်န္းျဖစ္၏။ လူမ်ား မေရာက္၊မျမင္ႏုိင္ေသာ အေနာက္ကြ်န္း၊ အေရွ႕ကြ်န္း၊ေျမာက္ကြ်န္းမ်ား
လည္းရွိေသးျပန္ပါတယ္။
ကြ်န္းႀကီးေလးက်ြန္းအလယ္၌ ျမင့္မုိုရ္ေတာင္ႀကီးႏွင့္ ေတာင္ရံခုႏွစ္လုံးရွိပါတယ္။ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကုိ ပတ္ဝုိင္းလွ်က္သိဒါသမုဒၵါရွိျပန္ပါတယ္။ ကြ်န္းႀကီးေလးကြ်န္တည္ရာ ကမ႓ာကုိပတ္လွ်က္ စၾကာဝဠာေတာင္းႀကီးမ်ားလည္း ကားဆီးလွ်က္ရွိျပန္ပါတယ္။ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထိပ္၌ တာဝတႎသာနတ္ျပည္ရွိ၍ ၊ ယုဂႏၶဳိလ္ေတာင္ထိပ္မွာ စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘုံ ရွိျပန္ပါတယ္။ တာဝတႎသာမွအထက္မွာ ယာမာစေသာ နတ္ျပည္ေလးဘံု အဆင့္ဆင္တည္ရွိၿပီး
ျဗဟဟၼာ့ဘုံ ႏွစ္ဆယ္လည္း တည္ရွိပါတယ္။
ေျမေအာက္၌ကား ငရဲရွစ္ထပ္၊ ျပိတၱာ၊တိရစၧာန္ အသုရကာယ္တုိ႔ကား ဘုံးသီးျခားမရွိၾက။ လူဘုံး၌သာေနၾကရပါတယ္။ဤသုံးဆယ့္တစ္ပုံတည္ရာ ကမ႓ာေလာကကုိ စၾကာဝဠာဟုေခၚပါတယ္။
ဤကမ႓ာတြင္ကား ဆက္လွ်က္ စၾကာဝဠာမ်ားက မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပလွပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္ ဘုရားရွင္တုိ႔ကာ မေရတြက္ႏုိင္ေသာ စၾကာဝဠာကုိ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈစရာမလုိပဲ ဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိျမင္ေတာ္မူပါတယ္။
သခၤါရေလာကကုိ သိေတာ္မူပုံ
သတၱ၊ဩကာသ တုိ႔ကာ အမည္ပညတ္မွ်သာ ၊ တကယ္ထင္းျခားရွိသည္ကားမဟုတ္ ၊ တကယ္ထင္ရွားရွိေသာ ပရမတ္ ဓာတ္သားမ်ားအေပၚကုိ ေခၚေဝၚသမုတ္
ထားျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ကလာပ္၊နာမ္ကလာပ္အဖြဲ႔ စည္းေပါင္း ကုေဋမ်ားစြာ ေပါင္းစပ္ေနေသာအရာကုိ ဩကာသေလာက ( ဘုံ) ဟုေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သတၱေလာက၊ ဩကာသေလာကုိသိသည္ဆုိေသာ တန္ခုိးႀကီးပုဂၢဳိလ္မ်ားပင္ သခၤါရေလာကုိ သိရန္ကား မစြမ္းႏုိင္ပါ။ သာသနာ၌တရားဘာဝနာပြားမ်ားေသာ ေယာဂီမ်ားကာ ဝိပႆနာဥာဏ္ျဖင့္ ရုပ္၊နာမ္တုိ႔၏ အျဖစ္၊အပ်က္ကုိကား ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ မလြတ္းတမ္းတစ္ခုစီး ျမင္ရျခင္းမဟုတ္၊ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာရာ ရုပ္၊နာမ္းမ်ားကုိသ ာ သိျမင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပေစၥကဗုဒၶါ ဘုရားရွင္မ်ားပင္ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ တစ္စိတ္ တစ္ေဒသကုိ သိေတာ္မူပါတယ္။ ထုိအရွင္တုိ႔ကား ကုိယ့္သႏၲာန္ရွိ တရားစုကုိသာ သိတန္သေလာက္ သိၾက၍ သူတစ္ပါးသႏၲာန္ရွိ ရုပ္နာမ္၊ျပင္ပ ေတာ၊ေတာင္၊ေရ၊ေျမ စေသာရုပ္တုိ႔ကုိကား မသိႏုိင္ၾကပါ။
ဘုရားရွင္ကား တခုစီ အလြန္လ်င္ျမန္စြာျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ရုပ္၊နာမ္တရားတုိ႕ကုိလည္း ခြဲခြဲျခားျခား သိျမင္ပါတယ္။ ကလာပ္စည္းတစ္ခုစီက ရုပ္မ်ားကုိလည္း ခြဲျခားသိႏုိင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိးမ်ဳိး သတၱိအဖုံဖုံကုိလည္း ခြဲျခားသိပါတယ္။ မိမိသူတပါး၊ အတြင္း၊အျပင္၊သက္ရွိ/သက္မဲ့မေရြး အားလုံးေသာ ေလာကဓာတ္ အမ်ုိးမ်ဳိးကုိ ခြဲျခားေဝဖန္ကာ သိေတာ္မူပါတယ္။
အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ႀကီးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ အတုမရွိေသာ ဓာတုေဗဒဆရာျမတ္အျဖစ္ကုိ
ျပေတာ္မူပါတယ္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားအား ေလာကအားလုံးကုိသိေတာမူေသာ “ေလာကဝိဒူ” ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ အားရေလးစား စြား ၾကည္ညဳိပူေဇာ္ရမည္ျဖစ္ပါတယ္။
က်မ္းညႊန္း
ဓမၼပဒ၊ သုဝဏၰကာရေတၳရဝတၳဳ သေျပကန္ပရိတ္ႀကီးနိႆယ
0 comments: